DVD korzysta z tej samej technologii optycznej co CD, jedyną różnicą jest większa gęstość zapisu. Standard DVD radykalnie zwiększył pojemność nośnika o tej samej wielkości co płyta CD. CD-ROM może przechowywać około 737 MB danych (dysk 80-minutowy), co, choć wydaje się dużą ilością, jest niewystarczające dla wielu obecnych i przyszłych aplikacji, szczególnie gdy w grę wchodzi zapis filmów. Dyski DVD mogą przechowywać do 4,7 GB (jedna warstwa) lub 8,5 GB (dwie warstwy) na jednej stronie dysku, co stanowi ponad 11,5 raza więcej niż CD. Dwustronne dyski DVD mogą pomieścić dwa razy więcej danych, choć w chwili obecnej trzeba samodzielnie odwrócić dysk, aby móc odczytywać dane z przeciwnej strony.

Na dysku DVD można zapisywać do dwóch warstw danych na jednostronnym, jednowarstwowym dysku o średnicy i grubości identycznej jak CD-ROM można zapisać 4,7 GB danych. Korzystając ze standardu kompresji Moving Picture Experts Group 2 (MPEG-2) wystarcza to na zapisanie około 133 minut filmu. Wystarcza to na pełnometrażowy, pełnoekranowy film zawierający trzy kanały dźwięki jakości CD i cztery kanały z napisami. Korzystając z dwóch warstw, jednostronny dysk może pomieścić ponad 240 minut filmu. Podstawowa pojemność nie jest przypadkowa; w powstaniu standardu DVD brał udział przemysł filmowy, który długo szukał nośnika tańszego i bardziej odpornego na zniszczenia niż taśma wideo.

Pierwsze płyty DVD były ulepszeniem CD oraz zastępowały taśmy filmowe. Dyski DVD mogą być wypożyczane lub sprzedawane podobnie jak kasety VHS, ale oferują one dużo lepszą rozdzielczość i jakość przy większej pojemności. Podobnie jak w przypadku płyt CD, które były początkowo zaprojektowane tylko na potrzeby muzyki, płyty DVD mają już szerszy zakres zastosowań jako nośnik danych komputerowych lub dźwięku o wysokiej jakości.