• Dioda laserowa emituje w kierunku lustra promień podczerwieni o niewielkiej mocy.
• Silnik sterujący wykonuje instrukcje mikroprocesora, ustawiając promień lasera na właściwej ścieżce dysku dzięki odpowiedniemu ustawieniu luster.
• Gdy promień trafi w dysk, odbite światło jest odbierane i skupiane przez pierwszą soczewkę, a następnie kierowane w kierunku pryzmatu.
• Zwierciadło półprzezroczyste kieruje powrotny strumień światła laserowego do kolejnej soczewki skupiającej.
• Ostatnia soczewka kieruje promień światła na fotodetektor, który konwertuje światło na impulsy elektryczne.
• Impulsy te są dekodowane przez mikroprocesor i wysyłane do komputera jako dane. Gdy napędy CD-ROM zostały wprowadzone na rynek, były one zbyt drogie, aby mogły być stosowane powszechnie. Dodatkowo, producenci napędów powoli adaptowali standardy, powodując opóźnienie we wprowadzaniu dysków CD-ROM. Ponieważ ilość oprogramowania na dyskach była niewielka, proces akceptacji napędów CD przebiegał powoli. Gdy ceny produkcji napędów i dysków zaczęły spadać, napędy CD-ROM bardzo szybko stały się powszechne w świecie komputerów PC. Stało się tak między innymi z powodu rosnącej wielkości aplikacji. Niemal wszystkie programy są teraz dostarczane na dyskach CD-ROM, nawet jeżeli dysk zawiera dane nie zajmujące więcej niż jedną dziesiątą jego całkowitej pojemności. Gdy program zajmuje więcej niż jedną lub dwie dyskietki, bardziej ekonomicznie jest wydać go na płycie CD-ROM.

W przypadku dużych programów zalety są oczywiste. System operacyjny Windows 98SE wymagałby zastosowania 75 dyskietek jest to ilość, która w czasie instalacji nikomu nie mogłaby odpowiadać.